T 1/2 : Busje komt zo

Dage lezertjes. 

We zijn eindelijk op reis. 

Sloefie en Sandra hebben de bank in veilige handen kunnen achterlaten. Mijn baasje had dat gisteren al gedaan. Hij moet daar toch alleen maar ideeen produceren en den telefon kan wel drie weken zonder ideeen. 

Om tien na drie verscheen een taxi voor de camera. Die was voor ons. Tot in Vilvoorde. 

Daar wachtte mijnheer didier op ons met nog meer mensen die mee gingen varen. 

Iedereen had wel medelijden met mijnheer didier. Hij was nog maar pas terug van een oververhitte trip naar Australië. 49 graden alstublieft. En nu moest hij alweer vertrekken naar een plaats waar het elf van de twaalf  maanden stormt en in putje zomer met moeite 12 graden warm wordt. 

Iedereen was goed op tijd en zo konden we op tijd vertrekken. Allez, toch nadat de leider/lijder afscheid had genomen. 

Maar .... we waren nog niet aan vtm of telefoon. Mijnheer D had papieren vergeten op de bureau. Ticketten of zoiets. Gelukkig heeft Vilvoorde nogal wat rondepunten. Zo was het makkelijk om terug te keren.  

Het ontvangstcomité stond al te zwaaien. 

Maar iedereen was het er over eens ... dit was geen perrongeluk. Door het vergeten kon mijnheer D nog eens afscheid nemen. 

Snif. 

Hoe romantisch... met een busje vol joelende go-for-cruisers achter jou. 

Gelukkig was het nog verlof en de ring was niet druk. Zo kwamen we met niet al te veel vertraging op de luchthaven. 

En daar was iedereen met eigen vervoer ook present. 

Naar de check-in. 

Pets.

Er is iets mis met de ticketten. De verkeerde status of zoiets. Dat ging hier nog wel even duren,

En bij onze balie was de printer naar de ...  er kwam Chinees uit. 

En mijn baasje wou nog wat leesvoer. 

En zo verloren we maar tijd. Tijd om te lounchen.

Oh ja baasje kreeg extra controle voor zijn rugzak. Teveel ijzerwinkel. 

Stress niveau 3!!

Eindelijk de lounch. 

Lekkere patatjes. Lekkere chocomousse. Lekkere g&t. 

Oh ja had ik al gezegd dat baasjes geen plaats hebben op de lange vlucht? Misschien moeten ze helemaal vooraan in het vliegtuig gaan zitten, op rij 0.

Dat beloofd voor straks. Of in de bagageruimte of in de business. Of niet vliegen vandaag. 

Eindelijk aan boord. 

Sloefie en Sandra hadden een speciale stoel gekregen want de plaats voor de knieën was wat te kort. En de vlieger was gelukkig niet vol-vol. Enkel wat ongelukkig gevuld met rijen van zes mensen en dan rijen van een.

Ik ga nu maar een dutje doen. Het wordt nog een lange nacht. 

Tot later.