Een vraagje die ik regelmatig gehoord heb van de honden rond het hotel.. Ik denk dat ik touch heb :)
Maar ik zal maar bij het verslag van de dag blijven.
Deze ochtend liep de wekker om 6.30
Ik hoor jullie al zeggen is dat nu verlof !?!?
De baasjes namen een douche en broer en ik likten ons proper. Maar wij waren snel klaar dus konden we de zon over de berg zien kruipen...
Toen de baasjes dan eindelijk klaar waren , was het tijd voor ontbijt. Het is een hotel uit de favoriete keten van mijn baasje dus dat moet lekker zijn.
Pfff geen spekjes of beentjes
Om 8 was iedereen mooi op tijd in het busje. Dus we konden direct vertrekken. Broer en ik kregen onze eigen zetel want de bus was groot genoeg.
We vertrokken met mooi weer, maar na een tunnel van 3km lang was de zon plots weg. De temperatuur viel direct 15 graden en werd alles wit voor de ogen. Neen, niet van de sneeuw maar wel van de mist :(
Na een korte tussenstop reden we verder en zakte de temperatuur nog verder. Brrrrr ik wil terug naar de zon :(
Eerste echte stop was de kuststad Viña del mar... Nu schitterend weer is het niet echt, maar we gaan toch even uit de bus voor de bloemenklok.
Meneeer Didier vertelde ons dat de stad ontstaan is net daar omdat er een natuurlijke baai is en volgens hem zou de stad op zo’n 42 heuvels gebouwd zijn. Zou hij deze allemaal zelf geteld hebben ? Het is wel in orde want de heuvels zijn met elkaar verbonden : op klimmende straatjes, 16 kabelbanen of gewoon trappen. De kabelbanen hebben blijkbaar een echt hondenleven, want ze zijn in onderhoud de helft van de tijd.
Toen de stad groeide kwamen er vele Europeanen naar daar en elk van hen bracht een beetje cultuur en kleur mee. Het lijkt alsof er een regenboog is neergevallen in de stad, zoveel diversiteit is er.
Maar ze gaan nog een stapje verder. De muren waren te kaal en dus is er nu in bijna elke straat echte StreetArt te zien.
Nu ben ik maar een hond, maar ik heb al veel muren bekeken en getest, en sommige zijn toch maar domme Grafiti tekeningen hoor.
Na vele op en neers, kwam er plots een heel zwaar stuk. Wel 60 trappen dienen de mensenvoeten te nemen om boven te geraken.
Wij honden hebben daar geen last van want wij worden gedragen :).
Bzzzzz bzzzzzz...
Waar zit die verdomde bij? Maar het was geen bij,.. het was een Drone,...
Peter had hem net uitgelaten ons wat filmpjes te kunnnen trekken.
Na enkele minuten vliegen, moest Bijtje terugkeren naar zijn baasje.
Bzz bzzz ...
Nadien waren we dan eindelijk aan nen teleferiek die ons de heuvelwand naar beneden bracht.
Eens beneden sprongen we in ons busje.
Het bleef verdacht stil in het busje.. ik denk dat ze allemaal sliepen.
Rond half drie kwamen we aan bij Casa del Bosque, een super mooi wijnhuis.
We konden direct aan tafel voor een lekkere lunch met aangepaste huiswijnen.
Mmmm die witte was wel heel lekker.
Na de lunch kregen we een begeleid bezoek aan het domein door een gids.
De grootmoeder was van Gent afkomstig en hij was tamelijk trots op de fritjes en het bier dat we produceren.
De rondleiding werd afgerond met nog een proeverij van 3 wijnen .
Ook deze wijnen waren weer superlekker
Zouden ze hem ook aan boord van het schip hebben ?
Op de terugweg naar het hotel was het geen minuut stil.
Ofwel was er nog heel veel te vertellen of wel had de wijn de tongen was los gemaakt.
Tegen half zeven waren terug aan het hotel en namen we afscheid van onze chauffeur.
Onze gids zouden we morgen nog terugzien opweg naar de Eclipse.
Didier vroeg net zoals gisteren of er mensen waren die de stad nog even wouden verkennen.
Vandaag leek hij iets meer succes te hebben en dus sprak hij af met hen.
Wij hadden niet zoveel honger en zin meer dus leek een beetje onnozel.
Na een kleine pitstop in de kamer gingen even we naar de lounge voor een natje en een droogje.
Even was het gepland, maar de baasjes raakten aan de praat met een koppel Amerikanen.
Zij waren pro en tegelijk contra Strumph, maar wisten ook niet goed hoe het op te lossen.
Toen ze uiteindelijk toch uitgepraat geraakten zijn we terug naar de kamer gegaan,
Sandra heeft haar bagage al klaargemaakt voor morgen. Steven nog niet.
Terwijl ik mijn verhaaltje schrijf, is groote broer wat aan het surfen en lezen.
Nu kunnen de lichtjes uitgedaan worden en kuren we onze oogjes toedoen.
Slaapwel en zwoele dromen
Sloefie de reizendehond
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten