Zon, zee, lekker lang uitslapen in een warme zachte zeebries. Dat is jullie idee van de ideale vakantie?
De mijne ook. Maar vanmorgen was het allesbehalve zo. De zee was er wel en de wind ook maar voor de rest ho maar.
Ik was gisteren nog vergeten zeggen dat de mensen in Puerto Madryn kloeten over het weer. De ene dag 35, de volgende 15. Je kan je daar niet op kleden.
Wel vandaag hadden we het zelfde voor. Gisteren waren we gaan slapen met een mooie ondergaande zon, een warme zeebries en een paar fonkelende sterren. Maar na middernacht (Broer en baasje moest nog gaan wandelen) was dat al een serieuze bries geworden en de sterren waren door een zwart gat in de Melkweg opgeslokt.
Wat we wel hadden was heel laag hangende, grijze, grijze, grijze, wolken.
Brrr,
We hoefden wel niet om zes uur op te staan. Dat is waar. We konden half uitslapen.
Half?
Wel mijn baasje ging aan haar pootjes laten wriemelen - normaliter laat ik haar dat bij mij doen, maar ja het verlof nu natuurlijk - en er ook wat kleur op zetten. Ik mocht niet mee want als ik zo in al mijn enthousiasme een potje tenenverf omgooi zie ik er tot het einde van mijn dagen uit als een gestreepte hond in Ferrari-rood. En dat is geen zicht.
Dus bleef ik maar bij Broer achter. En die had zicht nog eens lekker omgedraaid. En gezien de situatie buiten leek mij dat een schitterend idee,
Oh, jullie zijn er nog.
Juist ja. Waar was ik ingedommeld?
Uiteindelijk hadden we zo toch een redelijke grote en luide creux in ons buikje. Het werd een heel kort ontbijt want we moesten vandaag niet veel doen.
Een stukje vlees, een stukje brood, een stukje kaas en nog geen wijn. We zijn hier niet in Frankrijk - wel in Luilekkerland.
En dan ging de wekker af. Mijnheer Didier verwachtte ons op spreekuur in de Kwazaar op dek 4.
Hopelijk is het geen examen om te controleren of we wel goed opgelet hebben de laatste dagen.
Oef. Het was eerder zo een kleine herhaling van de presentatie in de gokhallen van Oostende. Maar dan zonder de traiteur. We kregen wat fotootjes te zien van onze reis - oei we waren al wat dingen vergeten - en we konden vragen stellen - maar bijna niemand durfde of was wakker genoeg. En dan krijgen we een lange commercial met fotootjes van het afgelopen jaar.
Moeders let op uw dochters of beter nog op de kredietkaart van vader, want dat gaat hier slecht aflopen voor jullie bankkaart.
We hebben heel hard opgelet, Broer en ik, maar we hebben onszelf toch niet gezien in de reportage. Foei, foei, foei, mijnheer Didier, dat kan beter volgende jaar. Maar wel was baasje er een aantal keer bij. Dus dat was dan wel ok.
Na de presentatie gingen de baasjes nog wat shoppen - op de laatste zeedag is het algemene solden - en dan werd aangeschoven bij de suchi chef op dek vijf. Hmm lekkel lekkel lekkel. We kregen zelfs miso soep. Met extra zeewier.
Ondertussen had het zonnetje al lang de wolken verdreven en was het lekker warm op het balkon. Tijd dus om te zonnen. Allez de baasjes dan met extra veel slagroom op hun armen en benen. Broer en ik bleven in de schaduw.
En oh ja, er wordt ook nog gemediteerd.
Tegen halfacht hadden we dan nog een tweede afspraak met mijnheer Didier. Wij hadden allemaal een fles sjampieter gekregen en de bedoeling was om samen de overschot op te drinken. Zogezegd, zogedaan. Maar er bleek toch nog meer flessen over te blijven dan dat er dorstige kelen waren. En dus werd de overschot per kwis verdeeld. Heb ik al gezegd dat mijn Broer een goeie kwissaer is? Wel hij had al een exclusieve Go for Cruise pet gewonnen en nu won hij een exclusieve sjampieter fles, vol weliswaar.
En dan was het tijd voor het hoogtepunt van de dag...
Kreften a volonte in het restaurant.
Na wat geschuifel rond de tafel, ik weet niet waarom, waren we er klaar voor. Sommige mensen namen zelfs een kreft als voorgerecht, als hoofdgerecht en als nagerecht. En Broer? Die kreeg er nog twee extra. Ah ja, want alles werd ter plaatste uitgebeend en dan is Broer niet te houden he. Ik heb liever sabbelen en knagen op de pootjes en scharen, maar ja nu waren het alleen maar achterblijven van de Kreften.
Om elf uur werden we dan uit het restaurant gegooid, alle Kreften waren op.
Mijn baasje is dan nog iets gaan drinken beneden, Die gaat morgen geen stem hebben.
Daaaag, tot morgen
Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten