Hallo vriendjes en vriendinnetjes,
Hallo honden- en mensenfamilie,
Hallo bloglezers,
Ik ben heel blij met onze avonturen vandaag.
Het was een top dagje.
Deze ochtend geen lawaaimakers, geen beepbeep,...
De baasjes hadden een dagje niksen op zee.
Maar eerlijk gezegd hebben we nog veel gedaan hoor :)
Iets na 9en was er dan toch beweging in de kajuit.
Broer en ik waren al onder de gordijnen gekropen om te genieten van de opkomende zon (en om uit te kijken naar een boompje). Maar zonder de baasjes is dat wat moeilijk want de deur is te zwaar :(
Oh geen lange broek meer , maar shorten.
En ik kon mijn extra wintervacht uitdoen.
Sandra maakte de overlevingszak klaar : aaipad, dikke boek, stroom, kabeltjes.
Toen begon er top overleg: ontbijt op 14, op 5 of op 4.
We kregen inspraak en besloten voor beentjes onder tafel op 4. De deadline was 9.30 dus snel naar beneden.
We kwamen net op tijd binnen en stapten volle goesting in de eetzaal. We stonden er enkele minuten maar er gebeurde niets. Niemand kwam ons oppiken om ons aan een tafel aan te wijzen.. Nog enkele minuten later kwam er een koppel voorbij die net hun buikje volhadden...
“Het was vandaag tot 9”
Pfff.... ik had me al zo verlekkerd op de beentjes en de spekjes. Foetsie vooruitzichten :( Dan maar naar het buffet op 14. Broer was weer aan het bokken en wou niets meer eten... ik kreeg wat spekjes van mijn baasje, terwijl zij haar toast met zonnetjes nam... we smikkelden :)
Na het ontbijt was het tijd voor een lekkere koffie dus we trokken naar de cafébaas op het 5de. Baasje vond het perfecte plaatsje : achter glas, in het zonnetje, in grote persoonlijke fauteuils.
We bleven daar heel de voormiddag met wat afwisselingen in de setup : baasje ging naar de kajuit om met de voucher de pasfoto’s met papier er rond op te pikken , Groote broer zijn baasje bracht die dingen terug naar de kajuit en bracht fotomateriaal mee..
Om 12.50 was het appel op het 10de vooraan. Metaaldetectors in de aanslag werden mannen en vrouwen apart gechecked. Wij honden zagen er betrouwbaar uit :)
We kregen een rode stikker op de borst en dan moesten we even wachten.
“Wat kan er nu zo belangrijk zijn dat we hier met groep aan de liften gewoon staan te koekeloeren?”
“Wacht maar af Sloefie”
Enkel minuten later mochten we verder wandelen. De kajuitengang door ?
“Gaan we nu gewoon rondjes lopen op het verdiep? Moeten we daarom afgecheckt worden ?”
“Maar neen Sloefie ... heb nu eens geduld.. stop eens met je baasje na te doen” zei Groote broer.
En plots ging de deur open..
Er was heeel veeel licht..
Auw mijn oogjes ...
En plots stonden we naast een meneer met veeel streepjes op zijn mouw.. De Kapitein :)
We kregen blijkbaar een exclusieve rondleiding van de 2de officier van wacht op de brug, maar meneer de kapitein kent meneer Didier al een tijdje en dus kwam hij bij de groep staan.
“goede morgen. Alles goed ?”
Hein, die meneer was Grieks en sprak blijkbaar toch wat Nederlands”
Ahja, deze kapitein hadden we in juni ook al eens gezien en toen had meneer Didier verteld dat er in zijn familie (oma of zo) iemand uit Den Limburg was.. Dus meneer de kapitein sprak wat Nederlands met wat sprietjes op
Nu een brug verbindt normaal 2 delen, maar hier zie ik geen 2 vaste gronden ?!?! Maar blijkbaar noemt het controle centrum van de boot zo. Van op de brug wordt de boot bestuurd en opgevolgd.
De 2de officier van wacht sprak englis met een speciale tongval.. hij bleek scots te zijn... Hij vertelde in zijn taaltje elk lichtje en knopje op zo een paneel waarop de boot bestuurd wordt.
Arendsoog Sandra riep af en toe “whale” en dan viel de uitleg stil en was het klik-klik-klik. Nadien ging hij rustig verder.
Na de rondleiding zijn we aan de grill in het Zonnetje gaan zitten en verzorgden de baasjes ons. We kregen in stukjes gesneden worstjes en lekker drankje. Het moet niet altijd een LIIT te zijn om lekker te zijn :)
Toen de wind wat meer opstak, sloeg ik alarm.. ik had mijn wintervacht niet meer aan en had het koud. Groote broer bekeek samen met zijn baasje de situatie en beide dachten dat het op het balkon warm kon zijn met de zon.
Terwijl baasje1 achter kaasjes ging ( want chipjes waren op) en baasje2 even een boompje zocht, hebben broer en ik hard gewerkt. We sleurden vanalles buiten om de baasjes te verassen :
- Aaipad
- Batterijbak met kabeltjes
- Glaasjes
- En samen kregen we de grote bubbeltjes ook op tafel
Nadien staarden we beiden vanop het tafeltje naar de zee, alsof we van niets wisten en er magic gebeurd was. We kregen extra knuffeltjes als beloning. Het leven van de hond van de pelouche soort kan toch leuk zijn.
De fles was leeg, de 2 baasjes hadden hun opgefrist (de ene al wat sneller dan de andere), broer en ik hadden ons proper gelikt.. dus we waren klaar voor volgende deel.
De baasjes gingen naar de show van 7u “amade”. Een show met muziek, dans en acrobatie. Sommige dingen waren spectaculaire hoor en zou ik niet durven...
Na de show dienden we ons te haasten naar de volgende stop : de senior officiers party. Alle pakjesmannen en vrouwen met genoeg strepen komen dan samen in de lounge voor een drink om de loyale cruisers te bedanken. Van de groep mochten enkel onze baasjes en meneer Didier gaan.
Na een korte voorstelling en speech kregen we enkele hapjes en drankjes .. we genoten van de babbel die we kregen ... maar we stonden op uur. Om half acht is het immers dinertime aan boord.
Na de diner diende baasje2 nog een half uurtje te wandelen want heel de dag gezeten of geslenterd. Maar voor vertrek werd eerst de ontbijtkaart ingevuld op digitale wijze en de waszak gevuld. Mijn baasje was in haar nopjes want het was steek-zo-veel-als-je-kan-in-de-papieren-zak-zonder-te-scheuren. We waren weer allemaal verbaasd hoeveel er in kon. Ik denk dat Sandra in haar vorig leven zo een metroduwer moet geweest zijn, want vol proppen wannneer het al overvol is is haar specialiteit.
Terwijl Steven dan samen met broer aan zijn wandeling begon, maakte mijn baasje de zakken klaar voor de volgende dag.
Net na 12 kwam Steven een beetje ontgoocheld toe.. hij had zijn doel net niet gehaald. De laatste minuut van de 30 viel om 00.01 en dus telde niet meer mee. Pfffff.
Maar plots was er “jippie..” tijdens het in de wolken duwen was de tijd gecorrigeerd.
Nu was het echt bedtijd...
kuch-kuch.. mijn baasje maakte rare geluidjes.
Ik pikte een extra flesje water op en bracht het naar haar.
De danku kwam er ruw uit.
Als dat maar goed komt morgen na nachtje slapen..
Tot morgen
De bezorgde Sloefie
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten