Hallo,
inderdaad. Ook al reizen we dan in een hoogtechnologisch land, gratis internet is er niet altijd. Deze blog wordt dan ook een beetje te laat geschreven.
Na een uitgeregende dag in Quebec - Hurricane Ike laat tot hier zijn sporen na - is het tijd om verder te reizen naar de volgende grote Franstalige stad in Amerika, Montreal.
Maar de weg erheen loopt via een omwegje. We gaan eerst naar de hoogste waterval van Canada. Hoezo, hoor ik daar, die gingen toch pas volgende week naar Niagara? Dat is juist. Niagara Falls is de breedste (nog actieve) waterval van Canada, maar het is niet de hoogste.
Deze ligt in Montmorency bij Quebec City. De Sint-Laurens rivier heeft een brede vallei uitgeschuurd in het plateau tussen de Grote Meren en de Atlantische Oceaan. Als kleine rivieren moeten uitmonden in de Sint-Laurens hebben ze twee mogelijkheden: of een diepe valei uitslijten (maar het plateau is hard) of over de rand van de vallei naar beneden storten (maar de rand van de vallei is hoog). In Montmorency doet een rivier het anders, door een breuk in de rand kan ze als een mooie waterval naar beneden storten. We nemen voor het gemak de kabellift naar boven en maken dan de twee kilometer wandeling over en langs de waterval terug naar beneden.
Een uurtje later is dit parkje afgewerkt en zijn we klaar om door te rijden naar Montreal. Dankzij files en de onvermijdelijke werken, duurt dit meer dan vijf uur zodat we al tegen de avond pas aankomen in Montreal. Dat was niet helemaal volgens planning dus. Het weer is nog redelijk zacht en dus maken we nog een wandeling langs een van de hoofdstraten (Sainte Catherine) en doen aan wat window shopping (nee geen iPod, iPhone of Blackberry gekocht, echt niet).
Eten doen we dan in de Hard Rock Cafe, waar we de plaatselijke Long Island Ice Tea en Nachos uitproberen.
Zo dat was het alweer, tot morgen of zo.
Sandra en Steven
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten