Dag 16 - Back to the US of A

Hallo,

omdat we rond 20 spetember in Syracuse, NY moeten zijn, gaan we vandaag een eerste keer terug over de grens met de Verenigde Staten.

We komen zonder al te veel kleerscheuren (lees tijdsverlies) door de spits van Montreal en zijn redelijk snel op de snelweg naar de Verenigde Staten.

Eens door de buitenwijken van Montreal is er zelfs bijzonder weinig verkeer op de weg. Maar zonder dat we het weten, smeden ondertussen onze GPS en de boordcomputer een gemeen plan. Het "Low Fuel" plan ... Hoe gaat zoiets in zijn werk?

Eerst is er de boordcomputer. Die toont altijd keurig hoeveel mijl je nog met je dure benzine kan afleggen. En hij lijkt dit zo keurig te doen, dat je dit na twee weken wel begint te vertrouwen. Maar wat is het snode plan? Eens je minder dan 30 mijl in je tank hebt, geeft hij geen informatie meer. Dus als je de info het meest nodig hebt , krijg je een onnozele "Low Fuel" boodschap. Je hebt er dus het raden naar hoelang je nog voort kan met je tank. Een afrit, twee, geen?

Okay wat is dan de inbreng van de GPS? Wel de kaarten van TomTom voorzien ook informatie over de verschillende tankstations. Wat doe je dan als brave ITer wanneer het brandstofalarm gaat? Je vraagt aan je computertje naar het dichtstbijzijnde tankstation. En hier komt dan de wraak van de GPS ... ze liggen allemaal in de buitenwijken van Montreal. Minstens 20 kilometer terug. Nu zie je in de verte wel tractors en auto's rondsnorren over het land. Het kan dus niet dat die mensen allemaal in Montreal gaan tanken. Er moeten dus ook lokale stations zijn. Alleen wil de GPS je er niet bij helpen om ze te vinden. (Zo zet de GPS je betaald dat je regelmatig zijn advies in de wind slaat).

Enfin, na enig gebibber en gezucht, zien we na een tien kilometer toch een tankstation bij de afrit. De Visa is wel stuk maar we kunnen voldoende tanken om tot in de VS te geraken. Daar is de brandstof trouwens goedkoper ook. Weten we veel dat we hier de sequel van "Low Fuel" voorbereiden!

Enfin, aan de grens stelt de beambte van dienst enkele ambetante vragen aan Sandra. Van Steven wil hij alleen maar weten wanneer hij weer vertrekt (een teken van gastvrijheid). En dan zijn we terug op weg, langs de Interstate naar het Adirondack park. Het grootste deel van Noord-oost New York is in feite een groot park. Maar in tegenstelling tot de Nationale Parken, wonen en werken de mensen wel binnen het park. Trouwens de dorpen waren er al voor het park. Alleen wat nog niet bebouwd of beplant is, moet ook zo blijven - en dat staat ook zo in de grondwet van New York.

Na een 20 mijl duikt de Interstate dan echt in het park en al snel is er weinig of geen huizen of dorpen te merken. En dat is het moment voor het opvoeren van "Low Fuel, the return" ... Het verhaal van de lege benzinetank herhaalt zich. Alleen door de omgeving en de economische crisis zijn de meeste tankstations hier gesloten. We staan uiteindelijk in een dorpje van een dertigtal huizen (en twee gesloten tankstations). Een vriendelijke bewoner weet ons te vertellen dat het dichtst bijzijnde station op ongeveer 7 mijl ligt. Onze auto weigert ons natuurlijk om te zeggen hoever we nog kunnen. Dat wordt dus gokken. En nee, we hebben niet moeten duwen. Hoeveel er nog in de tank was? Weinig.

Hehehehe.

Met een volle tank gaan we dan echt op weg in de Adirondacks. De GPS loodst ons over een lokaal weggetje naar de noord-zuid weg dwars door het park - voor een keer doet ie het ook goed. We rijden verder langs de Hudson naar het noorden. De boemen beginnen hier echt te verkleuren, veel meer dan in Maine bijvoorbeeld. Misschien is het hier al wat kouder geweest. Het weer valt trouwens mee. Het is volle zon en nog redelijk warm. Maar in de schaduw voel je al dat de winter op komst is.

Uiteindelijk rijden we een drietal uur door de mooie bossen en langs de tientallen meren van de streek. Eens in Lake Placid, blijkt dat dit in feite vooral kitch en commercie is en schril afsteekt tegen de rest van de streek. Maar ja, commercie moet er ook zijn en dit is nog altijd de US of A.

Tot morgen,

Sandra en Steven