Dag 25 - going south

Ai... nu wordt het menens, we zijn in de laatste rechte lijn. Vandaag stond er maar een ding op het agenda : Rijden met een grote R.

Om de dag goed te starten zijn we Denny's gaan ontbijten. Dit stukje trip nam Steven voor zijn rekening want Sandra was nog niet goed wakker. Daar we op een dik uur van de grens waren mocht Sandra rijden. Zij had immers de boze mannen al 3 maal te woord gestaan en telkens werden we sneller losgelaten. De vierde werd een absoluut record : na slecht twee eenvoudige vragen mochten we onze reis verder zetten.

Tweede uitdaging van de dag was zo weinig mogelijk tol. Steven had gisteren zijn huiswerk goed gemaakt en stelde voor onze vertrouwde Eva eens niet te volgen. Daar Eva (onze gps dame) niet alle Staten in haar geheugen had, kon ze ons dus ook niet de weg - die Steven wou - tonen via Pennsylvania en New Jersey. Dus werd Eva het zwijgen opgelegd en ging Steven gpske spelen.

Na 2/3 van de trip, een paar zware regenbuien en een snelle maaltijd voor auto en passagiers, vond Sandra dat ze genoeg had gereden. Steven nam dus maar het stuur over en nog geen twee mijl verder was er al iemand in dromenland.

Na enig tijd begon Eva plots terug wegen te tonen en dus kreeg de Lonely driver Eva als gesprekspartner.

Op zo'n 5 mijl voor de George Washington bridge is Sandra wakker geworden. Net op tijd, want voor de brug moet je betalen en vanaf dan is het steeds druk. Vandaag bleek het dus niet anders te zijn en na een dik uur bumperen zijn we aan het hotel geraakt.

Uitdaging 3 : geduldig wachten ... om te mogen inchecken. Maar dan ken je Sandra niet ;-) Na een kort vraagje aan de bellboy gaat ze naar de zijkant van de balie en binnen de 2 minuten is madame ingechecked. De andere 20 koppels stonden nog steeds op hun zelfde plaats... Maar dat was nog niet alles hoor. Bij de sleutel zat er een coupon van 20% korting op het restaurant en 1 gratis cocktail... Je raadt het vervolg waarschijnlijk al .... 'is dat maar voor een persoon?' En ja hoor... na een kort gemor kreeg ze een tweede coupon.

Lekkere ice teas zijn het zeker, maar hoe de keuken van het restaurant is, kunnen we niet zeggen, want als je na 15 minuten aan het bord 'wait here to be seated' nog steeds wacht dan hoeft het voor ons niet meer. We zijn dan maar onze auto ingesprongen en zijn aan de mall iets gaan eten.

Sandra en Steven