Dag 22 - het begin van het einde

Hallo,

een nogal depri titel zou je kunnen zeggen.

Wel het is nu woensdag en we zijn dus bezig aan de laatste week van ons verlof. Dat zegt ook de GPS want die wees het grootste deel van de dag naar het oosten. En ook onze pakje hotelreservaties begint dunnetjes te worden.

Vanmorgen hebben we nog wat genoten van de frisse koelte en locale regenbui van de watervallen.

En dan op naar Toronto, de grootste stad van Canada. We kiezen voor de snelle rit via de QEW, de Queen Elizabeth Way.

Op weg naar het hotel rijden we door een oude wijk met Indische, Chinese en Arabische geschriften. Toronto is blijkbaar een multiculturele smeltkroes. Sommige zijstraten zien er netjes uit met mooie bomen. Andere straten zien er uit als een wijk in Engeland. Vervallen en dichtgetimmerde huizen hadden we niet verwacht.

Het hotel zelf zit gelukkig in de universiteitswijk. De kamer is nog niet klaar en dus kunnen we dadelijk opzoek naar eten voor de maag of voor het hoofd... We kiezen voor het tweede ttz voor de "Shop and dine tour" (geen paniek, de kredietkaarten bleven achter slot en grendel), een hop-on hop-off tour door het centrale deel van Toronto. Binnen de vijf minuten waren we opgepikt door een klein busje dat ons dadelijk naar de dichtsbije tourbus voerde - een schitterend en origineel idee. Zo zien we zelfs een deel van Toronto dat de andere toeristen niet zo snel zien.

Toronto zelf heeft blijkbaar veel verschillende gezichten. Sinds een aantal jaar wordt er druk gebouwd in het meer zelf (inderdaad Toronto ligt op de oever van het Ontario meer). Grote hoogbouw en heel duur dus. En nu de oever volgebouwd is, begint men met een enorm, oud rangeerterrein want de bijhorende industrie is toch al lang verdwenen (naar China).

Maar een keer buiten het centraal vierkant (de metro) zijn de huizen meestal heel wat lager. En omdat geen enkel huis ouder dan 1940 mag afgebroken worden, blijft er toch ook veel laagbouw. Onze tourgids is een wandelende encyclopedie van de woningprijzen. Blijkt dat zelfs Brussel toch nog niet zo duur is. - hadden onze appartementen ook maar in Toronto gelegen -

En plots staan we in de file. Er wordt blijkbaar een film opgenomen, een sequal van de X-men. Tot recent werden er bijna evenveel films of tv-series opgenomen in Canada en vooral Toronto als in Hollywood of New York.

De bus ploetert zich verder een weg door de avondspits. Omdat iedereen glijdende uren heeft, begint die in de praktijk al rond 3 uur. We komen dan toch voorbij Casa Loma, het huis van wijlen Lord Pellatt. Een self-made man, die een enorm fortuin vergaarde met o.a. waterkrachtcentrales maar uiteindelijk op korte tijd alles verloor en stierf in het achterkamertje van zijn chauffeur.

Na de toer van de stad, gaan we op weg naar de toren van de stad, de CN Tower. Gisteren hadden we het diner al op grote hoogte genoten. Vandaag doen we er nog enkele metertjes bij, het restaurant 360 ligt op 350 meter hoogte. Sante.

Omdat het nog altijd prachtig weer is hier in Ontario, besluiten we het teveel aan calorien kwijt te spelen door te voet terug te wandelen door downtown.

There you go. Tijd voor het bedje. Tot morgen.

Sandra en Steven