Met een beetje vertraging komt hier het verslag van de tweede dag door de Chileens Fjorden.
De dag begon in feite zoals meestal.
Er waren geen bezienswaardigheden gemeld op onchristelijk vroege uren, dus de baasjes waren blijven slapen tot zo ongeveer acht uur.
Buiten voeren we heel dicht (vond ik) bij rotsen voorbij. Overal was er veel lage boompjes te zien.
Op naar het veertiende voor het ontbijt.
De inspiratie van de baasjes was blijkbaar op want wat de vorige dagen op het bord kwam, was vandaag ook van appel.
Het weer buiten werd wel duidelijk wat minder.
50 tinten grijs overgoten met wind en regen maar niets wat onze dappere Griekse kapitein niet meester kon.
Het was vandaag een zeedag. Het is dus cruciaal om vanaf het begin van de dag een lekker rustig plaatsje te vinden, zonder alteveel rumoer, geloop of geur.
We dachten dus eerst om het veertiende te blijven. Maar de andere passagiers bleven maar binnenstromen om te ontbijten.
Het werd dus tijd om te verkassen. Maar naar waar?
Wel onze andere favoriete plaats vooraan op twaalf (dat is dus wegens bijgeloof maar een dek lager) zou wel vol zitten met kwissers en weet-allen, dus dat was niet zo interessant.
Het werd dus dek vijf met de koffiebar.
ook daar was het heel druk. Na enig draaien en keren vonden we dan toch iemand bereidt om de helft van zijn vier stoelen en een tafel met ons te delen.
Gracias stranger.
We dronken zuinig onze koffie of colaatje en peuzelden onze koekjes op. Trouwens lekkere koekjes hoor, maar slecht voor onze tandjes want beenhard!
Ondertussen hielden de baasjes de venster goed in het oog of er buiten wat interessant voor de lens schoof. Baasje werd er dan ook regelmatig op uitgestuurd om een fotootje of pannetje van de omgeving te maken.
Tot hij een beetje bedremmeld terugkwam.
De deur naar de gangway was gebarricadeerd!
Oh! Oh!
De kapitein had aangekondigd vanmorgen dat het tussen half-twee en half-zeven wat ongemakkelijk ging worden want dan moesten we een stukke oceaan oversteken.
En het was zeker nog geen half-twee.
Enfin, na nog een half uurtje waren de baasjes het beu - het was ook al wat drukker in de koffiebar trouwens - en dus gingen we maar iets eetbaars zoeken op het veertiende.
Het werd uiteindelijk een paar stukken frans brood met een paar driehoekjes kaas. Sloefie en ik hadden ons lekkere vettige kluifjes bijgevraagd. Geen goed gedacht bleek achteraf. Maar straks hierover meer.
Zo tegen half-twee begon het schip dan aan zijn nummertje rock en roll.
We moesten onze borden goed vasthouden met beide voorpoten, zonder vloog het bord over de tafel. Gelukkig zijn wij superhonden ambi-voor-en-achter en konden we verder peuzelen. Mensen zijn daar niet zo handig in. Ik snap niet waarom want aapjes kunnen dat toch ook. En mensen en aapjes zijn toch familie?
Enfin, het schip slingerde meer en meer heen en weer. Vooral heen, want het kwam niet veel weer meer. Af en toe stond het nog eens recht maar meestal hing het schuin in de golven tot wel 7 of 8 graden. Dat lijkt niet veel maar als je tien verdiepen boven het water zit, is dat toch veel.
Ondertussen wilden onze vettige beentjes er eigenlijk feitelijk terug uit - langs de verkeerde kant wel te verstaan.
En dan deed mijn baasje iets raar.
Ik ga naar de massage ... tot straks.
He? Terwijl alles ligt te rollen en bollen gaat hij zich laten uittrekken en herkneden!
Raar wezens die baasjes.
Ondertussen zette Sandra ook de tv op met het beeld van de camera naast de kapitein.
Brrr. Grote golven sloegen af en toe over het H-dek - dat is het dek waar in nood een helikopter kan landen. Die gingen we niet kunnen gebruiken. En Peterke zal ook niet met zijn drone moeten proberen opstijgen.
Uiteindelijk rond zeven verlossend nieuws van de kapitein. We waren een of ander kanaal ingedoken en de zee zou terug kalmer worden.
Daarop gingen de baasjes al maar een aperitief proberen in de martini bar.
Maar het was toch nog lang wachten - dienen daarom de zogenaamde long drinks?
Na het late diner ben ik nog even met mijn baasje gaan wandelen. Om de vettige beentjes eindelijk op de juiste plaats te krijgen.
Morgen gaan we eindelijk terug aan land. Hopelijk is het zonnig en warm weer. Want dat was ons wel beloofd.
//// \\\\\ ///// \\\\\ ///// \\\\\ Groote Broer
Posts
1 opmerking:
Zeg broer jong,...
Het is niet omdat jullie tot 8u sliepen dan mijn baasje en ik niet vroeger op waren!
Om 6u06 was immers de zon aan het opkomen en gingen door mooie fjorden.
We zijn zelfs buiten op het bovendek geweest om snapshot te nemen.
Maar het zo koud dat we nadien terug in het warme bedje kropen.
Brrrrr
Een reactie posten